AUTO DA CATINGUEIRA (PORTUGEES)
Kom mee naar de kleurrijke muzikale wereld van de binnenlanden van Brazilië. De opera De gitaren des doods werd geschreven door componist Elomar Figueira Mello in de traditie van de oude Italiaanse opera, maar zit ook vol elementen uit de cultuur van de Sertão van Bahia: melodische en ritmische lijnen, recitatieven die verwijzen naar de oude troubadour kunst en Iberische Romantiek.
EEN VOLKSVERHAAL UIT BAHIA
Het verhaal gaat over Dassanta, een meisje van nederige afkomst, begiftigd met een schoonheid ‘nog mooier dan de dood’ die haar het voorwerp van lust voor mannen (de musici) en afgunst van vrouwen maakt. Haar leven is een legende geworden. Dassanta, de dochter van een cowboy, hoedt de geiten van haar vader in ‘het veld van de zeven sterren’. Ze heeft aanvankelijk een hekel aan het harde en eenzame leven dat ze leidt totdat ze verliefd wordt op een muilezel man, waarbij de verteller niet met zekerheid kan zeggen of ze ermee getrouwd is of er alleen mee slaapt… Zeker is dat vele mannen achter haar aanzitten en dat haar verschijning niet zelden uitloopt op een gevecht.
Het werk bereikt dan ook zijn hoogtepunt tijdens een muziekwedstrijd, waarin de muzikanten elkaar herkennen als rivalen voor de liefde van het herderinnetje. De vijandigheid tussen hen gaat verder dan de grenzen van de muzikale verzen, wat leidt tot geweld dat uitmondt in een tragedie.
VERHALEN UIT BOEKJES AAN EEN KOORD
De gitaren des doods ofwel Auto da Catingueira is een cordel opera. Cordel literatuur is Braziliaans nationaal erfgoed. Cordel – koord – verwijst naar boekjes die aan een koord hangen op de kermis of markt. Het zijn vaak oude volksverhalen die in de vorm van een gedicht werden opgeschreven en ook ter plekke werden voorgedragen of gezongen.
Deze vorm is door de Portugese kolonisten in de 16e eeuw meegenomen vanuit Portugal en is in Europa verdwenen maar heeft zich in Brazilië doorontwikkeld.
Auto da catingueira bestaat uit vijf van die cordel boekjes die als vervolgverhaal aan het koord hangen.
Elomar heeft op ingenieuze wijze het verhaal als uitgangspunt voor zijn gedichten genomen en op muziek gezet. Zijn wens om het in de volkstaal van het publiek te laten zingen was de rede om het te vertalen. Door pure schoonheid van deze unieke gedichten vond de vertaling de weg naar de uitgever Ezo Wolf en zal het ook met uitleg verkrijgbaar zijn.
Het Apollo Ensemble kwam tijdens een tournee in Brazilië in aanraking met het werk van Elomar. Het idee om deze opera met barokinstrumenten uit te voeren werd door Elomar direct omarmd. Zo werd het plan geboren voor deze internationale coproductie waarbij de wereldberoemde Braziliaanse regisseur, Andre Heller Lopes, garant staat voor een mooie uitgebalanceerde regie en het Apollo Ensemble voor een muzikaal sterke uitvoering.
UITVOERENDEN
Apollo Ensemble
Viool – David Rabinovich, Daphne Oltheten Blokfluiten & hobo – Robert de Bree Contrabas – Jesse SolwayFagot – Thomas OlthetenGitaar – João Omar
Klavecimbel – Marion Boshuizen
Zangers
Dassanta – Bobbie Blommesteijn (sopraan)
Cantador – Nick van Kuipers (tenor)
Narrator – Marcel van Dieren (bariton)
Tropeiro – Hidde Kleikamp (bariton)
Artistieke leiding – David Rabinovich
Regie & decor, kostuums – André Heller Lopes
Muziek & tekst – Elomar Figueira Mello
Arrangement – Henrique Gomide
Vertaling – Mendel Hardeman
- De gitaren des doods wordt gezongen in het Nederlands
- Voorafgaand aan de uitvoering wordt een korte introductiefilm vertoond
- De opera heeft geen pauze, duurt ongeveer 80 minuten
- Na afloop is er een hapje en drankje in Braziliaanse stijl
