Van 4 oktober t/m 17 november 2024
Meld je hier aan voor de feestelijke opening op 4 oktober om 17:00 uur
Na haar studie Vrije Kunsten aan ArtEZ te hebben afgerond, werkt Isabelle voornamelijk met het medium Fotografie. Ze is altijd op zoek naar een verhaal, een soort serene spanning. Bij haar vrije werk probeert ze in haar stadsstillevens voorwerpen als het ware tot leven te wekken en een verhaal te laten vertellen. Haar foto’s hebben een zekere esthetische waarde, maar zijn regelmatig opgebouwd uit rauwe elementen, die van zichzelf meestal weinig met esthetiek te maken hebben. Van een afstand bekeken lijken het verstilde abstracte beelden, maar bij nadere inspectie blijken ze opgebouwd dagelijkse, soms zelfs banale onderwerpen, met bijna voelbare texturen. Het veroorzaakt een visuele vervreemding.
Bij de Regentes zal een overzicht te zien zijn van werken uit verschillende series waarmee ik in de afgelopen 10 jaar heb geëxposeerd. O.a. ‘Sleeping Tree’ , ‘Venstâh’ en ‘Botanical Murmur’. Te vinden op mijn website www.isabellebacker.nl en Instagram.
Isabelle beperkt zich niet alleen tot het maken van beeldend werk, ook het vuur voor de muziek brandt, zo zingt zij in haar band Pongo on the Radio en kun je haar hier en daar gezellige en groovy plaatjes horen draaien bij concerten, feestjes en festivals aka MISS D’ISSI. Ook vind je haar regelmatig in de zee op haar surfboard! En, voor oplettende onder ons, in de Regentes zelf, waar zij freelance als bedrijfsleider werkt.
EN: After earning her degree in Visual Arts at the ArtEZ University of the Arts, Isabelle turned towards her primary medium of choice: photography. She is constantly looking for a narrative, a kind of serene tension in her work. The idea behind her still lifes is to bring objects to life and let them tell a story. Her photographs have a certain aesthetic quality, yet they are composed of raw elements that would rarely be considered aesthetic in and of themselves. Viewed from afar, her photographs seem to depict abstract images, but upon closer inspection, they turn out to be everyday—sometimes even banal—objects, whose textures that are nearly tangible. The effect is a visual alienation.
