Aanpakken

Nog niet bij iedereen bekend, maar toch al twee jaar vrijwilliger bij het productieteam: Stella Scheepbouwer. “Nee, ik ken ook nog lang niet iedereen, maar ja, we werken meestal met dezelfde mensen en dan ook nog in de avond. Daar komt bij dat de teams meestal vooral hun eigen ding doen. Ik vind het goed dat er gewerkt wordt aan meer samenwerking tussen de teams. Het is handig om te weten wat ieders taken inhouden, dan kun je gemakkelijker ergens inspringen als dat nodig is.” Dat zal voor Stella extra goed uitpakken, want, zo bekent ze, “ik doe altijd wel iets van de taak van een ander, zodra ik wat zie pak ik dat aan. Dat vindt niet iedereen vanzelfsprekend, maar bij mij gaat het vanzelf.”

Gemakkelijk in de omgang

Ze vindt werken bij De Regentes ‘ontzettend leuk’, zoveel is duidelijk. Stella doet meer vrijwilligerswerk, zoals bij festivals, maar wat haar bij TDR zo bevalt is dat je voor vol wordt aangezien. “Ik voel me erg verbonden met dit theater, ik ben met open armen ontvangen, de sfeer is er zo leuk. De eerste keer dat ik productie deed voelde ik wel wat paniek; ik had een paar keer meegelopen met Joanne, maar snel daarna ging ik het zelfstandig doen. Zonder ervaring!” De paniek verdween snel, de collega’s helpen mee en Stella is gemakkelijk in de omgang. Bovendien kent ze veel mensen uit het artistieke milieu die ze ook bij De Regentes tegenkomt.

Gastouder

Soms is ze te enthousiast: “Twee lange avonden achter elkaar kan ik beter niet doen, dan ben ik de volgende dag toch wel wat gesloopt”, zegt ze. Want, er is ook nog betaald werk dat haar van de straat houdt. Ze is gastouder en dat bekent vier á vijf kleintjes per dag. De kinderen verblijven in haar ruime woonkamer, in een deels met een scherm afgescheiden kinderdomein, compleet met grote box en allerlei speelgoed. In die woonkamer kun je je als kind én volwassene vergapen: het is er kleurrijk met paars en groen geverfde muren en vol met voorwerpen, beeldjes, schedels, kussentjes, foto’s en nog veel meer, in een wat Halloween/Gothic-achtige sfeer. Op de woonkamerdeur prijken de woorden: here lives the witch with her monsters. Het is er echter vooral knus en verre van eng, want bijna alle voorwerpen hebben een vriendelijke uitstraling. Hoe ze aan dit alles komt? “Ik heb veel zelf verzameld, maar krijg ook veel. Er zijn ouders die

dingen voor me meenemen. Dat is toch leuk, dat mensen hier hun kostbaarste bezit, hun kinderen, komen brengen en mij en mijn interieur gewoon accepteren?”

Een andere boeg

Kinderen opvangen doet ze – als zzp’er – al heel lang, maar inmiddels denkt ze na over een volgende stap. “Ik wil wel wat in de WMO en/of de jeugdzorg gaan doen. Ik weet nog niet precies wat, ik doe nu een opleiding. Ik zie een noodzaak om mensen beter te begeleiden naar hulp, creatiever en efficiënter.” Mocht het zover komen, dan zal ze zich als een pitbull in de zaken vastbijten, zo lijkt het. Lachend vertelt ze dat ze bij een bureau een breinprofiel van haar hebben opgesteld. “Ik heb een mensgerichte, analytische kant. We gaan het zien!”

Er is nog een reden om het over een andere boeg te gooien. “Het werk met kinderen is soms wat eenzaam, ik mis het contact met collega’s. En een vaste baan geeft meer zekerheid, wat handig is als je wat ouder wordt.”

Leergierig

Haar enthousiaste persoonlijkheid wordt gecombineerd met nieuwsgierigheid. “Ik vind heel veel dingen leuk en wil graag leren. Zo heb ik onder meer een cursus ‘tekenen als Hundertwasser’ gevolgd, geweldig. Blijkt er een gebouw in Houtem, in Limburg te staan dat naar een ontwerp van hem is gebouwd. Nooit geweten!” En toen was er ook nog een cursus schrijven bij boekhandel Paagman, waar bleek dat ze talent heeft voor korte verhalen. “Het grappige daarvan is weer dat ik van tevoren niet weet waar het verhaal heen gaat. Je krijgt een openingszin en daarmee ga je aan de slag. En dan gaat mijn fantasie alle kanten op en komt er iets onverwachts uit.” Als er dan nog tijd over is is Stella een trouwe bezoeker van live muziekoptredens en theatervoorstellingen.