Na veel denkwerk, overleg, inbreng van buurtbewoners, keuze van spelers en figuranten, decorontwerp en -bouw, repetities, herinrichting van theatercafé en Grote Zaal, banners op het terras, kostuumontwerp en het mobiliseren van veel vrijwilligers, kwamen er een gevarieerd dagprogramma en een boeiende avondvoorstelling. De workshops overdag trokken, ondanks de variatie, helaas niet heel veel belangstellenden. De avondvoorstellingen daarentegen zijn goed bezocht.

Wees welkom

Het publiek werd in het theatercafé ‘opgewarmd’ en in de gaten gehouden door mensen met gele hesjes, die het gezelschap uitnodigden naar het Diepe. Daar vond een hilarische verhandeling plaats over wat je zoal op straat kan overkomen, zoals wegopbrekingen en poëzie. De dienstdoende verkeersregelaars bleken daarnaast knap muzikaal.

Vervolgens ging het richting Grote Zaal, waar secondanten de bezoekers een plek wezen. Hier en daar op het toneel, maar voornamelijk boven op de galerijen, wat een mooi totaalbeeld opleverde. De vloer was inventief ingedeeld als een straat, en op de achtergrond hoorden we straatgeroezemoes, sirenes, etc. Wat zich afspeelde in diverse scènes was een weergave van de dagelijkse gang van zaken in Segbroek. Zo was er een dame bij een bushalte, die met een praatje contact probeerde te maken met een medereiziger, die daar echter geen behoefte aan bleek te hebben. Ze liet zich hierdoor niet uit het veld slaan. Intussen werden we geïnformeerd over de samenstelling van de wijk en wat er door de jaren heen zoal is veranderd. Uit de cijfers blijkt dat de sociale cohesie wat laag scoort, dus deze voorstelling was alleen al wat dat betreft een zet in de goede richting.

Divers pluimage

Behalve de figuur bij de bushalte bewegen meer mensen zich zonder veel contact door de wijk, maar – hoopvol – er blijken zat bewoners met oog voor samenleving en verbinding. Wat te denken van het initiatief om pakketjes bij een bewoner te laten afleveren die ogenschijnlijk helemaal nooit buiten komt en de dagen doorbrengt voor de tv? En die pakketjes dan met zijn allen tegelijk te gaan ophalen? Of van de buurtavonden, waar veel gelachen en gedanst wordt? En dan is er ook nog een diversiteit aan muzikanten, die af en toe onverwacht voor de nodige sfeer in de wijk

zorgt. Om aan te geven dat niets moet was er, in een mooi lied vervat, het relaas van iemand die wel graag buiten wil zijn, maar dan alleen met zichzelf.

Al bij al was het een mooi, ontroerend en opbeurend beeld over Segbroek, een boeiend inkijkje in het dagelijks leven van een wijk met bewoners met veel verschillende achtergronden. Herkenbaar! De voorstelling werd voorzien van muziek door Kluster5.

Jubileum

Door alle activiteiten door en voor Segbroek in deze laatste week van november zou je bijna vergeten dat dit grote evenement gekoppeld was aan het 12,5 jarig bestaan van De Regentes, een mooie combinatie. Alle lof voor de bedenkers en makers!