Je begon in september 2021 bij Theater De Regentes als vrijwilligerscoördinator. Hoe zag jouw functie eruit?

“Mijn hoofdtaak was het coördineren van de vrijwilligers. Dat is ook waar ik destijds voor werd aangenomen. Daarnaast kreeg ik een aantal uren in de productie omdat ik heel graag ook ‘op de vloer’ wilde werken. Het gaf me de kans om direct met vrijwilligers samen te werken, dus twee vliegen in één klap. Later kwamen daar ook HR-taken bij, vooral de ‘warme kant’: gesprekken voeren en mensen begeleiden.”

Je hebt jarenlang in het onderwijs gewerkt. Waarom maakte je de overstap naar het theater?

“Ik werkte vanaf mijn 19e in het basisonderwijs en heb zo beetje alle functies vervuld: ik stond voor de klas, was adjunct-directeur en was de laatste jaren intern begeleider op basisschool De Vliermeent. Theater heeft me altijd aangetrokken. Ik had al ervaring met het produceren van voorstellingen voor een vrijwilligerskoor en wilde iets totaal anders proberen, dacht aan iets met theater en educatie. Ik zegde mijn baan op, maar toen kwam corona en lag de culturele sector stil. Na een jaar zonder werk, kwam deze vacature voorbij en hoewel ik niet precies wist wat het coördineren van vrijwilligers inhield, leek het me meteen leuk: een toevallige maar perfecte match.”

Mis je het onderwijs?

“Nee. Het onderwijs heeft nog steeds mijn hart, ik heb er met veel plezier gewerkt, maar soms heb je nieuwe energie nodig en moet je iets anders proberen. Het was tijd voor iets nieuws en dat is gelukt. Als er een kindervoorstelling is, vind ik het wel heel leuk om even mijn neus te laten zien, of de productie te doen.”

Hoe was de overgang naar het theater?

“Toen ik in september ’21 begon, was er nog ‘het staartje’ van corona. Het theater mocht wel open maar met een kleine zaalbezetting, en zoveel meter uit elkaar en feesten organiseren voor de vrijwilligers mocht ook niet. De vorige vrijwilligerscoördinator was al een half jaar weg en er moest weer van alles worden opgestart. De wereld was voor iedereen veranderd. Mensen hadden ondertussen iets anders gevonden of stonden juist te springen om weer aan de slag te kunnen gaan. De vraag was welke vrijwilligers nog waren aangehaakt en wie niet. Dus in het begin heb ik veel met mensen gebeld en gesprekken gevoerd. Verder werd ik heel erg meegenomen in het hele proces, in hoe zo’n theater draait. Dat was heel fijn. En vanaf dat ik begon, werkte ik samen met Daan als assistent. We zijn een echt team.”

Welke obstakels moest je overwinnen?

“Eigenlijk geen. Ik ging gewoon aan het werk. Maar je moet jezelf wel de tijd gunnen om bijvoorbeeld met mensen te praten. Soms dacht ik: ik sta hier maar een beetje te kletsen, terwijl er stapels werk liggen en er een verslag af moet. Maar ja, contact houden ís het werk. Het hoort bij deze functie. “

Hoe ziet een typische werkdag voor jou eruit?

“Meestal ben ik er al vroeg, omdat ik het fijn vind om er te zijn als de eerste vrijwilligers binnenkomen. Donderdag is een overlegdag, dan zijn er team- en planningsoverleggen. De andere dagen variëren enorm, afhankelijk van wat er in mijn agenda staat: intakegesprekken met nieuwe vrijwilligers, onderhouden van contacten met de bestaande vrijwilligers, werk voor De Spetter, voorbereiden van evenementen. Mijn agenda is altijd goed gevuld.”

Wat geeft het meeste voldoening in je werk?

“De mensen. Dat we met z’n allen, met zoveel vrijwilligers een plek creëren waar iedereen zich thuis voelt. Dat geeft me het meeste plezier.”

Wat is je grootste talent?

“Ik denk dat ik goed ben in ‘verbinden’: als iemand zich aanmeldt als vrijwilliger, kijk ik waar de talenten van die persoon liggen en wat iemand leuk of waardevol vindt. Dat kan ook iets buiten het rooster zijn, zoals video’s maken voor het team publiciteit. Iemand wil graag iets met kinderen en educatie doen Of iemand houdt heel erg van poëzie en draagt dat voor op de Uitmarkt, gaat daarmee iets doen op de Vrouwendagen, of bij Participatie. Ik vind het een sport om de perfecte match te vinden tussen wat iemand wil en wat het theater nodig heeft.”

Wat was het beste advies dat je ooit kreeg?

“Stel het bedenken van oplossingen voor anderen maar even uit en kijk eerst waar iemand zelf mee komt.”

Welke vaardigheden heb je bij De Regentes verder ontwikkeld?

“Toen ik begon, kreeg ik een mail van Den Haag Doet dat het vrijwilligersbeleid moest worden herzien, theater De Regentes is namelijk een erkend vrijwilligersbedrijf. Het was voor mij een van de eerste grote klussen en een uitdaging, omdat ik geen ervaring had als vrijwilligerscoördinator en geen ervaring met het schrijven van zo’n ‘papieren ding’. Maar ik vond het leuk om te doen. Uiteindelijk hielp het me bij het inwerken, omdat ik daarmee kon zien hoe het theater werkt, welke taken er zijn, en wat er misschien anders zou kunnen.

Bij De Regentes heb ik geleerd om nóg beter te luisteren. Verder was ik al redelijk flexibel maar ben dat nog meer geworden. Ook was ik wel gewend om gesprekken met sollicitanten te voeren, maar kreeg hier de kans om bij het hele proces betrokken te zijn: van het schrijven van vacatureteksten tot het voeren van de gesprekken en de uiteindelijke keuze. Ook heb ik als een ‘barista’ leren koffiezetten met het espressoapparaat!”

Is Theater De Regentes veranderd in jouw tijd hier?

“Na corona is het theater professioneler geworden. Vroeger werkten er bijna alleen vrijwilligers, nu is het betaalde team gegroeid. Dat is soms wennen voor vrijwilligers die hier al lang zijn. Vroeger maakten we zelf soep en bonbons, maar tijdens corona mocht dat niet meer en moesten we ook voldoen aan de Warenwet. Het is steeds zoeken naar een balans tussen hoe het vroeger was en nu maar de goede, warme sfeer is er gelukkig nog steeds.”

Zie je een verandering bij de vrijwilligers?

“Zeker. Sinds corona melden zich meer mensen aan die iets luchtigers willen dan bijvoorbeeld werk in de zorg. We krijgen ook steeds meer allround vrijwilligers die meerdere taken willen doen. Ik zou het fijn vinden wanneer er nog meer jongeren bij komen. Er werken nu twee jongeren van zestien en zeventien jaar bij De Regentes en dat vind ik geweldig.”

Wat zou je nog willen veranderen?

“Ik zou graag willen dat een theatervoorstelling nog meer een ervaring wordt die je samen met een gemengde groep mensen beleeft, dus bijvoorbeeld niet alleen met je eigen groepje vrouwen tijdens de vrouwendagen, maar met een meer diverse groep. Daar wordt onder andere door Céline hard aan gewerkt.”

Wat waren voor jou de mooiste momenten, je favoriete herinnering of voorstelling?

“De werksfeer bij De Regentes is heel erg warm, heel prettig. Dat viel me al meteen in het begin op. Mensen zijn altijd bereid te helpen, een extra dienst te draaien als het in het rooster niet lukt. ‘Dat doe ik toch even,’ zeggen ze dan. Toen ik het eerste feest moest organiseren, hoorde ik al die verhalen over hoe geweldig de feesten altijd waren. Toen ik aan de feestcommissie vertelde dat ik daar slapeloze nachten van had, zeiden ze dat we het toch samen doen, met elkaar! Dat vond ik geweldig.

De seizoensopening vind ik altijd heel bijzonder, omdat we er dan met z’n allen zijn. Het is bijzonder dat zoveel mooie voorstellingen en projecten, zoals Zand en Veen, Siksi Juru, en de participatieprojecten in De Regentes een podium krijgen.

Heeft je werk hier je blik op kunst en cultuur veranderd?

“Ik realiseer me nu beter hoe groot het verschil is tussen kleine en grote theaters. Wat wij hier programmeren, kan een groot theater vaak niet op dezelfde manier brengen en andersom. Maar mijn liefde voor theater is alleen maar gegroeid.”

Wat inspireert je?

“De natuur. Wandelen is mijn manier om op te laden. Het geeft me energie en inspiratie.”

Welke hobby’s heb je?

“Tuinieren: van onze tuin in Drenthe zou ik graag een bloemenzee willen maken (wat niet heel realistisch is, omdat de tuin in het bos ligt). Verder natuurlijk theater en lezen – ik lees echt heel graag – en tijdens corona ben ik begonnen met breien.”

Zwemdiploma’s?

“Ik was als kind heel bang voor water en zat tijdens schoolzwemmen de helft van de tijd op de wc, totdat we een andere badmeester kregen die er iets van zei. Ik wilde niet van school gaan zonder zwemdiploma, en heb toen toch nog het A-diploma gehaald.”

Waar kijk je naar uit?

“Weer meer samen met mijn man kunnen doen, meer tijd hebben voor de kinderen en kleinkinderen, kunst beleven, wandelen en dat alles nog heel lang kunnen blijven doen.”

Wat ga je het meeste missen?

“De mensen. De warmte van deze plek. De gesprekken, de goede samenwerking, de bijzondere band met vrijwilligers. “

Wat zeg je tegen iemand die er nog over twijfelt om vrijwilliger te worden?

“Draai eerst lekker mee. Probeer een paar dingen uit en dan voel je vanzelf of dit de plek is waar je wilt zijn.”

Wat zou je willen meegeven aan je opvolger(s)?

“Wees niet bang je eigen ideeën in te brengen. Frisse nieuwe ideeën zijn altijd welkom.”

Wat heb ik niet gevraagd, maar had je graag willen delen?

“Hoe dankbaar ik ben dat ik de laatste jaren hier heb mogen werken. Het is een cadeau geweest dat ik niet graag had willen missen. Ik zou het iedereen aanraden om af en toe van baan te wisselen. Het zorgt dat je een open blik houdt en dat je verbonden blijft met de wereld om je heen.”