Het eerste album van Alante is een liefdesverklaring aan Latijns-Amerika. In twaalf liedjes nemen we je mee op reis, naar het carnaval in de Atacama, langs bruisende gletsjerbeekjes en door ontwapenende Andesdorpen, waar de maan boven de bruine bergen hangt. We zingen over balans, over de zin van het leven, over onderdrukking en volharding, maar ook over melancholie en eenzaamheid en uitzinnige verliefdheid, over bandeloos dansen op een zomeravond.
En wat zijn we blij dat we dit album aan je kunnen presenteren. Al sinds 2016 duiken we samen muzikale parels op en spelen we voor publiek. Net toen we met een mooi project zouden beginnen, gooide corona roet in het eten. We besloten van de nood een deugd te maken en de studio in te gaan om opnames te maken. Eerst een set van 5 waarin we bijna alle instrumenten met zijn tweeën bespeelden, soms in gevecht met de contactbeperkingen en de avondklok, een jaar later nogmaals een set van 5, waarin we met andere muzikanten samenwerkten en de wereld in meerdere opzichten weer groter werd. Spelenderwijs, dankzij de inbreng van vrienden uit Catalonië, Venezuela, Brazilië, Colombia en Nederland, ontstond de veelstemmige band waarvan we altijd hadden gedroomd. Er werd geen afstand gehouden, maar overbrugd.
Na vele uren van inspelen, luisteren, keuzes maken en nabewerken is er het resultaat waar we trots op zijn: elf bewerkingen van bestaande stukken en één eigen stuk, meest uit de Latijns-Amerikaanse folktraditie. Maar je kunt ook invloeden van elders horen: uit de Europese klassieke muziek, de jazz, en onze eigen dikke duim en hoge hoed. Veel luisterplezier!
Alante
